Dierenleed
Dierenleed in Thailand




“HONDENSLACHTERIJEN IN THAILAND “

Alhoewel de Thaïse regering het slachten van honden sterk afkeurt, evenals het merendeel van de bevolking, worden grote aantallen honden gedood voor een winstgevende handel in hondenvlees, huiden en andere lichaamsdelen.

Onderzoekers getuigen van hondenslachtingen in de omgeving van “Sakhon Nakhon”, in het noordoosten van Thailand.Verschillende hondenrassen worden vanuit het hele land naar Sakhon Nakhon gebracht om daar gedood te worden, naar schatting 30.000 honden per maand, vele onder hen zijn puppies.

De kooien worden volgepropt met zoveel mogelijk dieren en vervoerd in vrachtwagens die soms 3 dagen onderweg zijn, zonder water of voedsel. Bij aankomst zijn vele dieren ziek en sommigen reeds gestorven. Deze verzwakte dieren zijn gemakkelijker te doden. Het was niet gemakkelijk voor de onderzoekers om in zo’n slachthuis binnen te geraken, want politieonderzoek en ongunstige persberichten maakten de werkers achterdochtig tegenover vreemden.

Toch was het hen gelukt en ze zagen de arbeiders hondenhuiden sorteren bij gedempt licht.

De volgende nacht zagen zij een vrachtwagen arriveren met 70 honden van gemengde rassen, ook Duitse herders, sommigen, waarschijnlijk zwerfhonden, waren schichtig en angstig, anderen, vermoedelijk gestolen huisdieren, waren goed verzorgd en vol vertrouwen, maar allen wachtte hetzelfde lot!

Twee mannen met zware stokken stonden klaar op een afdak, waarop de honden één na één werden opgetrokken bij middel van een ijzeren lus aan een stok. Ze schreeuwden van angst en pijn toen zij meermaals op het hoofd en de neus geslagen werden, in het zicht van de anderen, die nog in de truck zaten. Daarna werden zij op de grond gegooid en door andere werkers naar een ruimte gesleept waar hun keel werd overgesneden, sommigen bewogen nog hun staart.

Tijdens ons onderzoek vonden wij geen bewijs dat ook katten zouden gebruikt worden voor de huidenhandel in Thailand.



HET GEBRUIK VAN KATTEN- EN HONDENHUIDEN



In Duitsland spraken de onderzoekers met de voorzitter van een bedrijf dan handelde in bont en huiden van katten. Zij gebruiken openlijk producten van kattenhuid tegen reuma en maken verband, polsverwarmers en allerlei zogezegde “medische” produkten.

De onderzoekers ontdekten ook dat hondenhuid in Duitsland verkocht werd in orthopedische producten.

Elders zijn honden-en kattenhuiden niet zo zichtbaar. Net zoals het een probleem is bij bont om de correcte etiketering te vinden, is het bij leder even moeilijk of onmogelijk te weten welke soort er gebruikt werd.

Voor hondenhuid kan er vermeld zijn “lams” of “berggeit” of zelfs “speciale huid”.

Ongetwijfeld worden deze producten ook in de V.S. verkocht, want de onderzoekers vonden hondenhuid in pleisters in Chinatown New York, verkocht in apotheken als behandeling voor reuma.

Ook reizigers naar Europa, Azië en elders kunnen het risico lopen onbewust producten in honden-en kattenhuid te kopen, zij worden gebruikt voor:

kleding en versiering
beddelakens
autobekleding
trommels en muziekinstrumenten
handtassen en kleine lederen producten
golfhandschoenen
medische en orthopedische producten
sportgoederen



Het is vooral griezelig dat de huid van brutaal afgeslachte honden in Thailand gemend wordt, met ander huidresten om kauwsticks te produceren voor huisdieren!!!




DE PRIJS VAN HET LIJDEN


Op een Duitse veiling kostte het bont van één Koreaanse hond (= Duitse herder) 9 dollar


Bij een Chinese firma in “ dierlijke bijproducten” kostte één “ bontplaat” van 6 à 8 grijze of oranje kattenpels 21 dollar, voor een korte vest zijn er 2 platen nodig en voor een jas 3 platen,dus in totaal 12 tot 16 katten die lijden en sterven voor één vest, en 18 tot 24 katten voor één jas! In deze fabriek zijn er ook platen van kattenhoofden te verkrijgen, 36 kattenhoofden per plaat kostte 15 dollar.


Een firma in Beijing verklaarde 20.000 katten- en 60.000 hondenhuiden te hebben uitgevoerd tussen januari en maart 1998.
In januari hadden zij een stock van 50.000 kattenpelzen en 50.000 hondenpelzen. Grijze en oranje kattenpels kostte 2,60 dollar per stuk, grijze en gele hondenpels 8,50 dollar per stuk.


Bij een andere Chinese fabrikant kostte een bontplaat van 6 à 8 katten 21 dollar.



Bij de ene Chinese fabriek kostte één kattenhuid 50 dollar en bij een andere 2,09 dollar en in Beijing 2,15 dollar.